Για τους ταξιδευτές και τους αντικοινωνικούς

Θέλεις να πατάς σταθερά

Σ' αρέσουν οι ρηχές θάλασσες

Σ' αρέσει να γυρνάς τον κόσμο

Αλλά πάντα στα ρηχά

Εμένα μ' αρέσουν οι βαθειές θάλασσες

Κι ας μη γυρνώ τον κόσμο

Κι ας με νομίζεις κολλημένο

στο ίδιο αυτό σημείο.

Δεν υπάρχει σύμπαν

Υπάρχουν μόνο στιγμές

'Αν φτάσεις στην ακινησία

Μπορείς παντού να ταξιδέψεις

Γι αυτό το ξέχασες που σου λεγα

μωρό μου εκείνο το πρωινό

δίπλα στη σκάλα. Πως η ζωή

κι ο θάνατος δεν είναι θέμα περιβάλλοντος.

Είναι θέμα αντοχής στην ίδια γραμμή πλεύσης.

Εγώ δεν χρειάζομαι τον κόσμο

Κακώς έχεις νομίσει

Για μένα δεν υπάρχει κόσμος

Χρειάζομαι απλά 

να δημιουργώ κόσμους.

Νικόλας Άσιμος

Το μοιράζομαι, αλλά θα περιμένω να το διαβάσω σε μια παραλία. 

Με πολύ καπνό και λίγο ζαλάδα και λίγο αιώρηση.

Στη σιωπή.

Λίγο λίγο, από λίγο σε κάθε αυτί, να δω πόσους και ποιους θα παρασύρω.

Ποιον θα τραβήξω. Πια.

Ποιον θα τραβήξω;

Να βουλιάξω ύστερα, με δεμένα τα χέρια προς τα μέσα.

Λίγο, από λίγο σε κάθε αυτί. 

Μία πινέζα σε κάθε μάτι.