5.6.10

ακεραιότητα κι ανθρώπινη μοναξιά

"Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ουσιαστικά σχέσεις απαλλοτριωμένων αυτόματων που το καθένα βασίζει την ασφάλειά του στο να παραμένει κοντά στο κοπάδι και να μη διαφέρει στι σκέψεις, στα αισθήματα ή στη πράξη απο τους άλλους. Κι ενω ο καθένας προσπαθεί να παραμένει οσο μπορεί κοντύτερα στους άλλους, ολοι παραμένουν ολοκληρωτικά μόνοι, ολοι νιώθουν να τους διαπερνά βαθύ αίσθημα ανασφάλειας κι ενοχής που πάντα εμφανίζεται όταν δε ξεπερνιέται η ανθρώπινη μοναξιά. Ο πολιτισμός μας, προσφέρει πολλά καταπραϋντικά που βοηθούν τους ανθρώπους να διατηρούν συνειδητή άγνοια αυτής τους της μοναξιάς."

-Έρικ Φρομ, "Η τέχνη της αγάπης"

2 σχόλια:

ReNia είπε...

http://www.intellectum.org/articles/issues/intellectum1/p089096_(kryonidis).pdf

ReNia είπε...

αυτό που περισσότερο ήθελα να πω συνοψίζεται στην τελευταία πρόταση του άρθρου,
¨Αν τελικά η κοινωνική οργάνωση εντείνει την απομόνωση μας
και η σύγχρονη πόλη πετυχαίνει το αντίθετο από αυτό που στοχεύει,
χρειάζεται προσωπική ευθύνη και αλληλεγγύη
ώστε η ατομική μας ελευθερία να μην αλλοτριώνει το πρόσωπο
και η μοναξιά μας να μην είναι το τίμημα μας ατομοκεντρικής ελευθερίας¨