"Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ουσιαστικά σχέσεις απαλλοτριωμένων αυτόματων που το καθένα βασίζει την ασφάλειά του στο να παραμένει κοντά στο κοπάδι και να μη διαφέρει στι σκέψεις, στα αισθήματα ή στη πράξη απο τους άλλους. Κι ενω ο καθένας προσπαθεί να παραμένει οσο μπορεί κοντύτερα στους άλλους, ολοι παραμένουν ολοκληρωτικά μόνοι, ολοι νιώθουν να τους διαπερνά βαθύ αίσθημα ανασφάλειας κι ενοχής που πάντα εμφανίζεται όταν δε ξεπερνιέται η ανθρώπινη μοναξιά. Ο πολιτισμός μας, προσφέρει πολλά καταπραϋντικά που βοηθούν τους ανθρώπους να διατηρούν συνειδητή άγνοια αυτής τους της μοναξιάς."
-Έρικ Φρομ, "Η τέχνη της αγάπης"
5.6.10
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
http://www.intellectum.org/articles/issues/intellectum1/p089096_(kryonidis).pdf
αυτό που περισσότερο ήθελα να πω συνοψίζεται στην τελευταία πρόταση του άρθρου,
¨Αν τελικά η κοινωνική οργάνωση εντείνει την απομόνωση μας
και η σύγχρονη πόλη πετυχαίνει το αντίθετο από αυτό που στοχεύει,
χρειάζεται προσωπική ευθύνη και αλληλεγγύη
ώστε η ατομική μας ελευθερία να μην αλλοτριώνει το πρόσωπο
και η μοναξιά μας να μην είναι το τίμημα μας ατομοκεντρικής ελευθερίας¨
Δημοσίευση σχολίου