8.6.10
c' est un jour comme un autre
--
"L' amour est l' enfant de la liberté", λέει ενα παλιό γαλλικό τραγούδι.
"Δε χρειάζεται ίσως να τονίσουμε ιδιαίτερα το οτι η ικανότητα να αγαπάς σαν μια πράξη προσφοράς εξαρτιέται από την ανάπτυξη του χαρακτήρα του ατόμου. Προϋποθέτει να έχει φτάσει κανείς σ' ενα προσανατολισμό, σε μια αντίληψη ζωής ξεκάθαρα δημιουργική. Σ' αυτή την αντίληψη, το άτομο έχει ξεπεράσει την εξάρτηση, τη ναρκισσιστική παντοδυναμία, την επιθυμία να εκμεταλλεύεται άλλους ή ν' αποθησαυρίζει, κι έχει αποκτήσει σταθερή πίστη στις δικές του ανθρώπινες δυνάμεις, και το θάρρος να στηρίζεται σ' αυτές τις δυνάμεις για τη πραγμάτωση των σκοπών του. Στο βαθμό που αυτές οι ιδιότητες λείπουν, φοβάται να δώσει τον εαυτό του και επομένως ν' αγαπήσει."
"Θέλω το άτομο που αγαπώ να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί για το δικό του καλό και με το δικό του τρόπο κι όχι με το σκοπό να με εξυπηρετήσει."
-Erich Fromm, "η τέχνη της αγάπης"
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
...Όταν η αγάπη σας γνέφει, ακολουθείστε την.
Παρόλο που οι δρόμοι της είναι σκληροί και απότομοι.
Και όταν τα φτερά της σας τυλίξουν, δοθείτε της,
Παρόλο που το ξίφος που είναι κρυμμένο ανάμεσα στα φτερά της μπορεί να σας πληγώσει.
Και όταν σας μιλά, πιστέφτε την,
Παρόλο που η φωνή της μπορεί να συντρίψει τα όνειρά σας σαν τον βοριά που τον κήπο ερημώνει(...)
Αν όμως στο φόβο σας αναζητήσετε μόνο τη γαλήνη της αγάπης και την απόλαυση της,
Τότε θα είναι καλύτερα να σκεπάσετε τη γύμνια σας και να φύγετε από το αλώνι της αγάπης,
Σε έναν κόσμο δίχως εποχές, όπου θα γελάτε, αλλά όχι με όλο σας το γέλιο, και θα κλαίτε, αλλά όχι με όλο σας το δάκρυ.
Η αγάπη δε δίνει τίποτε άλλο από τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κάνει τίποτα χτήμα της ούτε και γίνεται η ίδια χτήμα.
Γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη(...).
Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία από το να εκπληρώσει τον εαυτό της.
Αλλά αν αγαπάτε και επιμένετε να έχετε επιθυμίες, ας είναι τούτες οι επιθυμίες σας:
Να λιώσετε και να γίνετε σαν ένα τρεχούμενο ρυάκι, που τραγουδά τη μελωδία του στη νύχτα.
Να γνωρίσετε τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείτε από την ίδια σας την κατανόηση της αγάπης.
Και να αιμοραγήσετε πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνήσετε το ξημέρωμα με μια φτερωτή καρδιά και να ευχαριστήσετε για μια ακόμα μέρα αγάπης.
Να αναπαυθείτε το μεσημέρι και να συλλογιστείτε την έκσταση της αγάπης.
Να γυρίσετε σπίτι το βράδυ με ευγνωμοσύνη.
Και μετά να κοιμηθείτε με μια προσευχή για τον αγαπημένο στην καρδιά κι έναν ύμνο επαίνου στα χείλη.
Εντάξει ωραίο να μιλάμε γι αυτά τα πράγματα αν δεν τα δαιμονοποιούμε. Απλά αυτό χρειάζεσαι: να γυρνάς σπίτι με ευγνωμοσύνη.
Χαλιλ Γκιμπραν
Ο προφήτης
Δημοσίευση σχολίου