οχοχό!
"Καλή γριά μου γίνε,
γίνε κοριτσάκι
και στα αγριολίβαδα
τρέξε να κρυφτείς."
Το πρακτορείο
Το πρακτορείο
θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Απόψε μοιάζουμε κι οι δύο
πιο πίσω 'γω κι εσύ μπροστά
σα βραδινό λεωφορείο
που 'χει τα φώτα του σβηστά
για μας ο κόσμος δεν τελειώνει
για μας ο κόσμος αρχινά
μα της καρδιάς το μαύρο χιόνι
δε θα μας βγάλει πουθενά
Το πρακτορείο
Θολό και κρύο
κάποιοι μιλάνε για παράξενες βροχές
και το ταξίδι
σαν άγριο φίδι
γεμίζει φόβο τις αδύνατες ψυχές
Άντρα και γείτονα και φίλε
στη φτώχεια και στην προσφυγιά
μια παγωμένη σπίθα στείλε
να σου την κάνω πυρκαγιά
Κι αν δεν καείς έλα κατόπι
που δε θα μείνει πια κανείς
για να γίνουμε πάλι ανθρώποι
στο κήπο της Γεθσημανής
Τα πεθαμένα
Η κομπανία
Ο καφενές
Μες στον δικό μας τον καφενέ,
καυγάδες, γέλια, κρασί και ζάλη,
εδώ πεθαίνουν έρωτες μεγάλοι
κι εμείς τους κάνομε τραγούδι κι αμανέ,
αχ ουρανέ,
πες μου το ναι,
κι έμπα κι απόψε στον δικό μας καφενέ.
Μες στον δικό μας τον καφενέ,
κουμάντο πάντα κάνανε άλλοι,
κι όσοι δε σκύψανε ποτέ κεφάλι,
ακριβοπλήρωσαν μια στάλα λευτεριά,
χίλια φλουριά,
μια δοξαριά
παίξε λυράρη μήπως βρω παρηγοριά.
Αχ! ο δικός μας ο καφενές
είναι μια μάνα που τη μαλώνω,
μα τηνε νοιώθω όσο μεγαλώνω,
κι ας μ' αποδιώχνει σαν τον ξένο να γυρνώ,
κι όταν πονώ
το δειλινό,
νοιώθω πιό μόνος κι απ' τ' αγρίμι στο βουνό.
Μες στον δικό μας τον καφενέ,
από τη σκόνη σαν θα χορέψεις,
πού 'ναι γεμάτη όνειρα και σκέψεις,
θα βάλω λίγη στην αρχαία μας πληγή,
πατώ τη γη,
αίμα να βγει,
που θα με πάρει μια θλιμμένη χαραυγή.
καυγάδες, γέλια, κρασί και ζάλη,
εδώ πεθαίνουν έρωτες μεγάλοι
κι εμείς τους κάνομε τραγούδι κι αμανέ,
αχ ουρανέ,
πες μου το ναι,
κι έμπα κι απόψε στον δικό μας καφενέ.
Μες στον δικό μας τον καφενέ,
κουμάντο πάντα κάνανε άλλοι,
κι όσοι δε σκύψανε ποτέ κεφάλι,
ακριβοπλήρωσαν μια στάλα λευτεριά,
χίλια φλουριά,
μια δοξαριά
παίξε λυράρη μήπως βρω παρηγοριά.
Αχ! ο δικός μας ο καφενές
είναι μια μάνα που τη μαλώνω,
μα τηνε νοιώθω όσο μεγαλώνω,
κι ας μ' αποδιώχνει σαν τον ξένο να γυρνώ,
κι όταν πονώ
το δειλινό,
νοιώθω πιό μόνος κι απ' τ' αγρίμι στο βουνό.
Μες στον δικό μας τον καφενέ,
από τη σκόνη σαν θα χορέψεις,
πού 'ναι γεμάτη όνειρα και σκέψεις,
θα βάλω λίγη στην αρχαία μας πληγή,
πατώ τη γη,
αίμα να βγει,
που θα με πάρει μια θλιμμένη χαραυγή.
κάτι θυμήθ... - βιβλιοπροτάσεις
Έρικ Φρομ - Η τέχνη της αγάπης (Μανώλης)
Μπερνάρντο Σοάρες (Φερνάντο Πεσσόα) - Το βιβλίο της ανησυχίας (Αριστοτέλης) The catcher of the Rye - J.D. Salinger (αμετανόητη)
Μπερνάρντο Σοάρες (Φερνάντο Πεσσόα) - Το βιβλίο της ανησυχίας (Αριστοτέλης) The catcher of the Rye - J.D. Salinger (αμετανόητη)
4 σχόλια:
Ε μανογλη, εγώ λέω να της πούμε χρόνια πολλά μέσα από αυτό το blog γιατί είναι πολύ πιο τρου.
Υποχρεωτική δε είναι η χρήση λέξεων όπως: Χρυσουλίνι (όχι δι) , καρδουλα, ψυχούλα ή οτιδήποτε άλλο μπορείς να κάνεις αδιάφορη λέξη γράφοντάς το για να ευχηθείς σε κάποιον μέσα απο το γαμημένο σάπιο Ιντερνετ!
Καρδούλα μου να τα εκατοστήσεις :) :) ό,τι επιθυμείς στην αγκαλιά σου να το βρεις και να μείνεις πάντα έτσι γλυκιά όπως είσαι τώρα..Άντε και με ένα καλό παιδί :Ρ χεχεεχε Και πάρε και για κανένα καφέεε
Να θυμήσω μερικές από τις ατάκες που της χάρισαν αυτό το τίτλο:
"Τοοο παιαιαιδιίίίί!!!"
"Μη! Θα του ξεριζωσεις τ' αυτί!"
"Μη σκύβεις! Θα πέσεις απ' το μπαλκόνι!"
"Μη κάνετε χαζα!"
"Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις."
help me out here folks!
ε τωρα τι να σας πω...!
"απαραδεκτα μπαρμπούνια" (μανώλο βλέπεις ότι σε βοηθάω)
επισης:
"αχ είναι ο αντρας της ζωης μου"
(μαλλιαρος 55αρης με αναγκαστικα αφηρημένο-μπερδευτικο βλέμα και ανάλογη κοιλίτσα)
τέλος:
"ε εγω νυσταζω και εχω να ξυπνησω νωρις το πρωι - δε θα ερθω"
Δημοσίευση σχολίου